Osadnicy z Catanu

O tej grze słyszał już chyba każdy. Po raz pierwszy wydana została w 1995 roku więc w tym roku obchodzi swoje 25-lecie. Gra zyskała ogromną popularność na całym świecie i została przetłumaczona na ponad dwadzieścia języków. Zdobyła prestiżową nagrodę Spiel des Jahres a w Polsce zdobyła tytuł Gry roku. Całkiem imponująca metryczka, prawda?

Zawartość

W pudełku znajdziemy modułową planszę z heksami reprezentującymi różne zasoby. Ponadto mamy karty surowców i rozwoju, karty z kosztami budowy oraz dwie karty specjalne, dwie kostki, znacznik złodzieja. Elementy reprezentujące drogi, osady i miasta - w naszym egzemplarzu są one drewniane i takie je lubię najbardziej, nowsze wersje gry zawierają plastikowe elementy. 

Jak gramy

W grze wcielamy się  w osadników, którzy będą zasiedlać dzikie tereny i budować na nich swoje domostwa  a w dalszej kolejności rozbudowywać je i udoskonalać, wykorzystując do tego odpowiednie surowce.

Gracze początkowo wybierają na planszy dwa miejsca, w których wybudują swoje osady. 
W czasie swojej tury gracz rzuca kostką i może wykonać jedną lub więcej wybranych akcji: dobrać surowce (jeśli jego osada lub miasto sąsiaduje z wylosowanym na kostkach numerem), wybudować drogę, osadę lub rozbudować ją do poziomu miasta, zakupić kartę rozwoju oraz dokonać wymiany surowców z bankiem, w porcie lub z innymi graczami.

Wybudowanie najdłuższej, nieprzerwanej drogi premiuje bonusem w postaci karty Najdłuższa Droga Handlowa, dającej dodatkowe dwa punkty zwycięstwa. Nagrodzony zostaje też gracz, który zdobędzie najwięcej kart postępu z symbolem rycerza. Otrzymuje on Najwyższą Władzę Rycerską, również dającą dwa punkty.

Jak widzicie akcji jest sporo i to powoduje, że rozgrywka jest naprawdę ciekawa. Mamy tu trochę interakcji między graczami w postaci handlu, wymiany lub wzajemnego blokowania się. I tu koniecznie muszę wspomnieć o negatywnej interakcji, która również się w grze pojawia. Gdy na kostkach wypadnie nam 7 oczek to oznacza, że zjawia się "złodziej". Figurkę złodzieja kładziemy na wybranym przez nas polu i od tego momentu pobieranie surowca z tego pola jest niemożliwe. Daje nam to możliwość blokowania rozwoju naszych przeciwników. Ale uwaga, gdy przeciwnik wylosuje złodzieja to z pewnością odpłaci nam się blokadą jednego z naszych pól. 

Wrażenia

Osadnicy z Catanu to gra familijna i jak na taką przystało, nie wymaga od nas dużego doświadczenia. Zasady są proste, nie ma ich wiele a mimo to gra oferuje ciekawą rozgrywkę i daje pewną możliwość planowania. Niestety ze względu na czynnik losowy, nie będziemy w stanie zaplanować sobie wszystkiego od początku do końca, niemniej jednak znajdziemy tu poziom planowania w sam raz dla początkujących i średnio zaawansowanych graczy.

Ze względu na to, że gra powstała aż 25 lat temu, można w niej znaleźć pewne wady. Przez lata gry planszowe mocno się rozwinęły a wiele mechanik zostało dopracowane. Osadnicy z Catanu wciąż bazują na pierwotnej, niezmienionej mechanice ale mimo pewnych swoich mankamentów (mam tu na myśli wspomnianą wcześniej losowość), wciąż się bronią i niezmiennie od lat pozostają jedną z ulubionych rodzinnych gier planszowych. 

Warto dodać, że na na przestrzeni lat powstało kilka dodatków, które znacznie wpływają na zmniejszenie losowości.

Osadnicy z Catanu to jedna z moich pierwszych gier planszowych i mam do niej ogromny sentyment. Zawsze chętnie zasiądę do rozgrywki, szczególnie gdy proponuje mi ją syn bo jest to gra wprost stworzona do rodzinnego grania.

Mimo sugerowanego wieku 10+, z grą powinny poradzić sobie już dzieci 7-letnie.

Jeśli macie możliwość wypróbowania Osadników z Catanu to serdecznie Was do tego zachęcam, szczególnie jeśli macie dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Gra im się z pewnością spodoba :) 

wydawnictwo: Galakta

liczba graczy: 3-4

wiek: 10+ (z powodzeniem zagrają już dzieci 8-letnie i ograne 7-latki)

czas gry: 45-60 minut

Zasady: Proste

Recenzja trafia na listę projektu Grajmy!

Znajdziecie tam wiele ciekawych gier dla dzieci i rodzinnych :)